ประเภทของกล้วย

๑.  กล้วยน้ำว้า

เป็นพืชที่คนส่วนใหญ่รู้จักดีมากที่สุดเพราะสามารถใช้ทุกส่วนของต้น 

ผลสามารถใช้รับประทานผลสุกและประกอบอาหารได้มากชนิด  รวมทั้งผลิตภัณฑ์สามารถส่งขายทั้งภายในประเทศและต่างประเทศ  ถ้าหากมี       การปรับปรุงคุณภาพให้ดีกว่าเดิม และมีการเพิ่มปริมาณผลผลิตให้เพียงพอต่อความต้องการของตลาด  จะสามารถทำรายได้ให้ประเทศได้มากขึ้น   กล้วยน้ำว้าเป็นพืชล้มลุกขนาดใหญ่ สูงประมาณ ๒-๕ เมตร ชอบอากาศร้อนชื้นและอบอุ่น อุณหภูมิที่เหมาะไม่สมควรต่ำกว่า ๑๕ องศาเซลเซียสหรือสูงกว่า ๓๕ องศาเซลเซียส อุณหภูมิที่ต่ำทำให้กล้วยแทงปลี (การออกดอก) ช้า      ควรมีความชื้นสัมพัทธ์อย่างน้อย ๖๐% ปริมาณฝนตกเฉลี่ย ๒๐๐-๒๒๐ มม./เดือนส่วนดินที่เหมาะสมควรเป็นดินที่มีความสมบูรณ์ การระบายน้ำดีและหมุนเวียน อากาศดี มีความเป็นกรดเป็นด่างระหว่าง ๔.๕-๗ แต่ที่ดีควรอยู่ในระดับ๖    ซึ่งจะพบทั่วๆ ไปในพื้นที่แถบเอเชีย แต่ถ้าพื้นที่นั้นมีอากาศร้อนยาวนาน  แต่มีการชลประทานที่ดี คือ มีน้ำสม่ำเสมอจะสามารถปลูกกล้วยได้ดี และให้ผลผลิตสม่ำเสมอ กล้วยน้ำว้าจะใช้ระยะเวลาการปลูกถึงเก็บเกี่ยวผล         ใช้ระยะเวลาประมาณ ๑ ปี จำนวน ๑๐ หวี/เครือ ตั้งแต่ปลูกจนถึงแทงปลี         ใช้ระยะเวลา ๒๕๐-๒๖๐ วัน แทงปลีถึงระยะเก็บเกี่ยว ๑๑๐-๑๒๐ วัน

 ๒.  กล้วยไข่

 

          

ชื่ออื่นๆ กล้วยกระ ชื่อสามัญ Pisang Mas กล้วยไข่มีลำต้นเทียมสูงไม่เกิน ๒.๕ เมตร เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ ๑๖ เซนติเมตร กาบลำต้นด้านนอกสีเขียวปนเหลือง มีประดำหนา ด้านในสีชมพูแดง ก้านใบสีเขียวอมเหลือง     มีร่องกว้าง โคนก้านใบมีปีกสีชมพู ก้านช่อดอกมีขนอ่อน ใบประดับรูปไข่ ม้วนงอขึ้น ปลายค่อนข้างแหลม ด้านบนสีแดงอมม่วง ด้านล่างที่โคนกลีบสีซีด กลีบรวมใหญ่สีขาว ปลายสีเหลือง กลีบรวมเดี่ยวไม่มีสี ปลายสีเหลือง          เกสรตัวผู้และเกสรตัวเมียมีความยาวใกล้เคียงกัน  แต่เกสรตัวเมียสูงกว่าเล็กน้อย เกสรตัวเมียมีสีเหลือง ส่วนเกสรตัวผู้มีสีชมพู เครือหนึ่งมีประมาณ   ๗ หวี หวีหนึ่งมีประมาณ ๑๔ ผล ผลค่อนข้างเล็ก กว้าง ๒-๓ เซนติเมตร         ยาว ๘-๑๐ เซนติเมตร ก้านผลสั้นเปลือกค่อนข้างบาง เมื่อสุกมีสีเหลืองสดใส บางครั้งมีจุดดำเล็ก ๆ ประปราย เนื้อสีครีมอมส้ม รสหวาน

          กล้วยไข่ปลูกกันมากเป็นการค้าที่จังหวัดกำแพงเพชร ตาก  นครสวรรค์ เพชรบุรี และปลูกทั่ว ๆ ไปในสวนหลังบ้านในทุกภาคของประเทศไทย เพราะเป็นกล้วยที่รสชาติดี และใช้ในเทศกาลสารทไทย ผลรับประทานสด และเป็นเครื่องเคียงของข้าวเม่าคลุก และกระยาสารท นอกจากนี้ยังใช้ทำกล้วยเชื่อม

ข้าวเม่าทอด และกล้วยบวชชี

         ปัจจุบันกล้วยไข่เป็นสินค้าออกที่ส่งไปยังประเทศสิงคโปร์ ญี่ปุ่นและฮ่องกง

๓.  กล้วยเล็บมือนาง

      ชื่ออื่นๆ กล้วยข้าว กล้วยเล็บมือ(สุราษฎร์ธานี) กล้วยทองดอกหมาก

(พัทลุง) กล้วยหมาก (นครศรีธรรมราช) กล้วยเล็บมือนางมีลำต้นสูงเทียม    ไม่เกิน ๒.๕ เมตร เส้นผ่าศูนย์กลางน้อยกว่า ๑๕ เซนติเมตร กาบลำต้นด้านนอกสีชมพูอมแดง มีประดำหนา ด้านในสีชมพูอมแดง ก้านในสีชมพูอมแดง ใบตั้งขึ้น   มีร่องกว้าง มีปีก เส้นใบสีชมพูอมแดง ก้านช่อดอกมีขน ใบประดับรูปไข่ค่อนค้างยาว ม้วนงอขึ้นปลายแหลม ด้านบนสีแดงอมม่วง ด้านล่าง สีแดงซีด  ดอกตัวผู้หลุดร่วงไปหลังจากใบประดับร่วง ดอกตัวผู้มีสีครีม ดอกตัวเมียสีชมพูอ่อน ปลายสีเหลือง ก้านเกสรตัวเมียตรง เกสรตัวผู้มีความยาวกว่าเกสรตัวเมีย กลีบรวมใหญ่มีสีเหลืองอ่อน ปลายสีเหลือง กลีบรวมเดี่ยวใสไม่มีสี ปลายหยัก เครือชี้ออกทางด้านข้าง เครือหนึ่งมี ๗-๘ หวี หวีหนึ่งมี ๑๐-๑๖ ผล ผลเล็ก กว้าง ๒-๒.๕ เซนติเมตร รูปโค้งงอปลายเรียวยาว ก้านผลสั้น เปลือกหนา

เมื่อสุกเปลี่ยนเป็นสีเหลืองทอง และยังมีก้านเกสรตัวเมียติดอยู่ กลิ่นหอม  เนื้อในสีเหลือง รสหวาน กล้วยเล็บมือนางนิยมปลูกในแถบภาคใต้ โดยเฉพาะจังหวัดชุมพร ปัจจุบันปลูกทั่ว ๆ  ไปในสวนหลังบ้าน เพราะเป็นกล้วยที่มีรสชาติดีชนิดหนึ่ง

 ๔.  กล้วยหอมสั้น

ลำต้นเทียมมีความสูงน้อยกว่า ๒.๕ เมตร เส้นผ่าศูนย์กลางน้อยกว่า ๑๕ เซนติเมตร ลำต้นมีประดำและไขปานกลาง กาบลำต้นด้านในมีสีชมพู ก้านใบมีปีกเป็นสีชมพู เส้นกลางใบสีเขียว เครือออกทางด้านข้างขนานกับดินรวมทั้งปลีด้วย ก้านช่อดอกมีขนเล็กน้อย ปลีมีใบประดับรูปไข่ยาวปลายแหลม  สีม่วงเข้ม ปลายม้วนขึ้น เครือหนึ่งมีน้อยกว่า ๗ หวี  หวีหนึ่งมี ๑๐-๑๖ ผล   ผลสุกมีสีเหลืองอมส้ม มีขนาดใกล้เคียงกับกล้วยน้ำว้าแต่รูปร่างเหมือนกล้วยไข่ รสหวาน